- جناب دبیر کل با توجه به حضور نزدیک به سه ماه شما در انجمن ایران، مجمع عمومی سه شنبه مورخ ۶ شهریورماه سال جاری را چطور ارزیابی می کنید؟
نشست مجمع عمومی در واقع بالاترین نشست هر سازمان یا تشکلی به حساب می آید و حائز اهمیت است که اعضا مشارکت و یکپارچه را داشته باشند. در واقع حضور پررنگ در نشست های مجمع عمومی تاییدی بر هویت خود آن فعال اقتصادی در صنفی که عضو آن است و دوم تاییدی است به هویت سایر اعضا . در هر حال، معتقدم یک انجمن قوی و پیشرو با اعضای قوی شکل می گیرد و ضروریست فارغ از هر نگاهی حداقل در نشست مجمع عمومی حضور پر رنگ را داشته باشند . از سویی اطلاع رسانی کامل و گسترده و دستور کارجلسه با کیفیت نیز می تواند در برگزاری یک مجمع عمومی پرمحتوا و قوی تاثیر بگذارد.
- چگونه می توانیم وفاق و همدلی را بین اعضای صنف افزایش دهیم؟
ایجاد وفاق و همدلی بین صنف هر آنچه که طبق شرح و وظایف مربوط به انجمن باشد ، می بایست به طور کامل مورد توجه قرار گیرد. اما به طور کلی وفاق وهمدلی وقتی حاصل می شود که سلامت کار ، شفافیت و انجام وظایف محوله بدون هیچ چشم داشت و خارج از هرگونه هیجانات ناشی از آزادی بیان ، قلم و اندیشه انجام شود و در هر زمان آمادگی پاسخگویی و پذیرفتن مسئولیت ها و مهم تر از همه برخورد منطقی با انتقادها فرهنگ سازی شده باشد.
- پیشنهاد شما به عنوان دبیرکل انجمن در برگزاری مجامع آتی چیست؟
همانطور که عرض کردم بایستی فراخوان به طور گسترده اطلاع رسانی شود ، در کنار دستور کار روتین و مباحث همیشگی، به طرح و موضوعات مهم روز هم پرداخته شود. از چهره های فعال و مسئولین به عنوان میهمان ویژه دعوت شود و از اعضا هم خواسته شود در حوزه های مورد نظر به ایراد سخنرانی بپردازند.
- عملکرداین دوره از هیئت مدیره را می توانید به طور خلاصه ارزیابی کنید؟
عملکرد این دوره از هیئت مدیره قرار است به زودی در قالب گزارش جامع به اطلاع اعضا برسد. مطمئن هستم کارهای صورت گرفته توسط هیئت مدیره این دوره که بنده هم به عنوان دبیرکل جدید سه ماهی می شود که افتخار همکاری با آن را پیدا کرده ام نکات ارزنده و قابل تاملی در برمیگرد که به نظر بنده می تواند قابل قبول واقع شود. از اینکه هیئت مدیره به دلیل محدودیت های اساسنامه ای نتوانسته در این مدت گزارشی از دست آورد و عملکردهای خود را ارائه دهد، در واقع به هیئت مدیره برنمی گردد، بلکه به نظرم برمیگردد، به هنر دست صحنه گردان هایی که تصور می نمایند اوج هنر در صحنه های تاریک و خالی از تماشاگر، شکل می گیرد.
